Aan de oever van de Rubicon
Het is en blijft een staartrisico. Maar als president Trump in zijn opzet slaagt om Fed-raadslid Cook te ontslaan zullen de gevolgen groot zijn. Markten onderschatten voorlopig het risico van een einde aan 111 jaar onafhankelijkheid van de Amerikaanse centrale bank.
“We staan kort bij een meerderheid. En als die binnen is zal de koers wijzigen.” Op sociale media loopt Trump al op de feiten vooruit. De meerderheid waar hij naar verwijst is die op niveau van de Board of Governors. De zeven politieke benoemde Boardleden vormen samen met vijf afgevaardigden van de twaalf regionale afdelingen van de centrale bank het Federal Open Market Committee dat beslist over het monetaire beleid. Bovendien heeft de raad van bestuur autoriteit over de regionale Fed-bonzen.
Via twee benoemingen tijdens zijn eerste ambtstermijn, plaatste Trump al twee gelijkgestemden aan boord. Fed gouverneurs Waller en Bowman gingen in juli als enigen voor een renteverlaging met 25 basispunten. Hoewel afwijkende meningen/stemmen onder de regionale Fed-presidenten wel vaker voorkomen, was het meer dan 30 jaar geleden dat de tweespalt binnen de Board of Governors (5-2) zo uitgesproken was. Begin augustus gaf raadslid Kugler onverwacht haar ontslag. Hoewel haar ambtstermijn hoe dan ook in januari volgend jaar afliep, nomineerde Trump een andere cheerleader (Miran) van zijn (rente)beleid als opvolger. Afhankelijk van de timing van zijn goedkeuring in de republikeins-gecontroleerde Senaat, is hij al dan niet stemgerechtigd op de volgende beleidsvergadering (17 september). Om zijn klavertjevier vol te maken richt Trump zijn pijlen op Fed-gouverneur Cook. Hij staakte zijn marktgevoelige aanvallen op Fed-voorzitter Powell en lijkt daar zowaar te wachten op het einde van zijn officiële termijn in mei van volgend jaar om ook die post met een MAGA-aanhanger in te vullen. Een snel nominatieproces kan eerder al de toon zetten. Terug naar raadslid Cook, nipt aangesteld onder het bewind van president Biden. Trump wil zijn grondwettelijke bevoegdheden zodanig buigen/interpreteren dat hij een opening creëert in de politieke onaantastbaarheid van de Federal Reserve. Als hij daar voor de rechtbank in slaagt, creëert hij niet alleen een uiterst gevaarlijk precedent, maar ondermijnt hij de geloofwaardigheid en onafhankelijkheid van de centrale bank. Maak gerust de vergelijking met de inmenging van president Erdogan in Turkije.
En dat brengt ons terug naar de marktgevolgen. Hoe luider Trump (en zijn gevolg) roept om lagere beleidsrentes, hoe meer de opwaartse druk op het lange eind van de curve zal toenemen. Inflatie- op kredietrisicopremie. Behalve Amerikaanse obligaties dreigen ook de dollar en risicovollere activa in zo’n scenario een knauw te krijgen in een echo naar de “Sell America”-trade die de start van het tweede kwartaal domineerde.