Don’t poke the bear

De confrontatie met de TACO-trade (“Trump Always Chickens Out”) heeft wat losgemaakt. Zo’n twee weken geleden kreeg Amerikaanse president Trump de “nasty question” voorgeschoteld. Of er een patroon is? Blaffen, maar niet bijten. Met het risico van een uiteindelijk een karikatuur van zichzelf te worden, koos Trump sindsdien steeds meer voor de aanval. Als gevolg is de “Sell America”-trade terug van weggeweest. Of toch niet helemaal… Dankzij de meevallende inflatiecijfers – voorlopig geen impact van handelsoorlog – blijven Amerikaanse overheidsobligaties even buiten schot. Vooral aan het lange eind van de curve blijven we afkerig terwijl de Big Beautiful Bill zich een weg baant door het Amerikaanse congres.

In de aanloop en nasleep van “Liberation Day” ontstond een uitzonderlijke correlatie. Zowel Amerikaanse obligaties, de dollar en aandelen kwamen onder verkoopdruk. De geloofwaardigheid van het instituut Amerika, inclusief de ultieme veilige haven (Treasuries), brokkelt af door het protectionistische handelsbeleid en buitensporige fiscale plannen. Hoe luider Trump blaft, hoe meer investeerders Amerikaanse activa buiten werken. De afgelopen dagen kwam in eerste instantie de dollar in het vizier. EUR/USD blijft op middellange termijn gebeiteld in een buy-the-dippatroon richting 1.2349 en zette een nieuwe meerjarige top boven 1.16. Met nog een kleine maand te gaan tot het verlopen van de pauze (8 juli) voor wederkerige tarieven voor Amerika’s handelspartners besliste Trump om de druk op te voeren. Binnen een week krijgen individuele landen of handelsblokken (exclusief China) te horen hoe hoog de importheffingen worden. Die “tijdige” notificatie dient vooral als drukkingsmiddel om richting raamakkoord te werken. “WIE STOUT IS, DE ROE”. Onder het motto slaan en zalven toont minister van Financiën Bessent de andere zijde van de medaille. Voor handelspartners die in Amerikaanse ogen de nodige inspanningen leveren tot het bereiken van een snel handelsakkoord lonkt een verlenging van de handelspauze. “WIE GOED IS KRIJGT LEKKERS”.

Tegelijkertijd voert Trump de druk op Fed-voorzitter Powell opnieuw op. Meneer “TE LAAT” is nu ook een “LEEGHOOFD”. Trump zinspeelt op actie tenzij Powell zijn eis om de beleidsrentes (snel en veel) te verlagen inwilligt. Wat Powell niet zal doen. Powell ontslaan voor het aflopen van zijn wettelijke termijn in mei 2026 gaat zelfs voor Trump een brug te ver. Hij kan wel proberen om Powell’s gezag te ondermijnen. Een piste die snel aan aandacht wint is die van de schaduw Fed-voorzitter. Door Powell’s opvolger nu al aan te duiden, degradeert hij de huidige Fed-kopman tot “YESTERDAY’s MAN”. Volgens het principe van forward guidance leeft de markt dan mogelijk sneller toe naar het gedachtegoed van de toekomstige Fed-voorzitter in plaats van zich te schikken naar de reactiefunctie van de huidige.

Om de spanningsboog compleet te maken verhitte de Israëlische aanval tegen Iran de gemoederen in het Midden-Oosten. Behalve een scherpe opsprong in de olieprijs, zorgt de aanval voor extra volatiliteit op rente-, wissel- en aandelenmarkten. Zolang het conflict vooral regionaal blijft, houden we vast aan onze standaardvisie dat de houdbaarheid van zo’n geopolitieke conflicten als marktthema meestal van korte duur is.