China blijft in de ban van deflatie

De voorbije dagen loopt de zenuwachtigheid in het handelsconflict tussen de VS en China opnieuw op nu de deadline van 10 november nadert. Tot dan hanteren de VS en China verlaagde invoertarieven die werden ingesteld om onderhandelingen een kans te geven. Als er geen nieuw akkoord komt, kan dat leiden tot een nieuwe escalatie via tarieven en andere beperkende maatregelen.

Ondertussen loopt het ook binnenlands in China economisch nog steeds niet van een leien dakje. Het land blijft sterk afhankelijk van export. Handelsdata eerder deze week toonden dat China er voorlopig wel in slaagt om een daling van de export naar de VS te compenseren door groei in andere bestemmingen (totale exportgroei dit jaar jan-sept 6.1%). Prijsdata die vandaag werden bekend gemaakt toonden wel dat het land binnenlands nog steeds vecht tegen deflatoire tendensen, al zijn er schuchtere tekenen dat die neerwaartse druk iets minder groot wordt. CPI inflatie steeg 0.1% op maandbasis in september. Ook in augustus (0%) en juli (0.4%) werden negatieve cijfers vermeden. Toch blijft het algemeen prijsniveau 0.3% lager dan in september vorig jaar. Voedselprijzen (-4.4% J/J) daalden opnieuw aanzienlijk. Dat geldt ook nog steeds voor goederenprijzen (-0.8% J/J). Dienstenprijzen stijgen lichtjes (0.6%). De kerninflatie (ex voeding en energie) bedraagt 1%. Deze opbouw suggereert wel nog steeds een onderliggende context van eerder zwakke binnenlandse vraag. Producentenprijzen waren stabiel in september, maar daalden nog steeds 2.3% op jaar basis (was -2.9% J/J vorige maand; 36ste maand op rij negatief). Er zijn wel indicaties dat die ‘verbetering’ eerder een gevolg is van maatregelen van de overheid om harde concurrentie in de productiesector te beperken, eerder dan van een betere binnenlandse vraag. Die laatste wordt nog steeds getemperd door een zwak consumentenvertrouwen onder meer omwille van aanhoudend problemen in de vastgoedsector.

Op zich pleit deflatie voor een blijvend stimulerend fiscaal en monetair beleid. Voor eventuele bijkomende actie is het waarschijnlijk wachten tot er meer duidelijkheid is over de uitkomst van het handelsconflict. In principe vraagt die deflatoire context ook een zwakkere munt. Toch versterkte de Chinese munt sinds april tegen een algemeen verzwakkende USD. Hier spelen overwegingen van financiële stabiliteit. Een te zwakke munt kan onder meer leiden kapitaaluitvoer. De versterking van de yuan was wel minder dan de appreciatie van de euro tegen de dollar. Hierdoor noteert de yuan nu wel zwak tegen munten zoals de euro, iets wat in Europa zeker met argusogen gevolgd wordt.  In de hypothese dat de Chinese centrale bank (PBOC) de yuan relatief stabiel houdt tegen een (blijvend zwakke) dollar, kan de Chinese munt ook nog even onder druk blijven tegen de euro.