Volstaat drukke agenda om markten te ontwrichten?

Er is voor ieder wat wils deze week. In de VS krijgen we de enige update over de arbeidsmarkt tussen de vorige (17/09) en de volgende (30/10) Fed-meeting. Neerwaartse tewerkstellingsrisico’s winnen aan belang ten opzichte van opwaartse inflatierisico’s en lokten deze maand een eerste renteknip sinds december van vorig jaar uit. Het uitblijven van uiterst uitbundige, en onwaarschijnlijke, tewerkstellingscijfers volstaat in principe om marktverwachtingen voor eind oktober (nieuwe renteknip met 25 bpn) te bevestigen. De cijferlawine omvat naast ISM-vertrouwensindicatoren, het private tewerkstellingsrapport van loonstrookjesverwerker ADP, het JOLTS-vacaturerapport en ten slotte het officiële banenrapport op vrijdag. Als dat al gepubliceerd wordt. Zonder politiek akkoord in de Amerikaanse senaat krijgen we vanaf 1 oktober een tijdelijke sluiting van overheidsdiensten (government shutdown). Het Huis van Afgevaardigden stemde al een wetsvoorstel om de overheid tot midden november van werkingsmiddelen te voorzien en zo tijd te kopen om de plooien tussen democraten en republikeinen glad te strijken.

In Europa valt ons oog op het inflatiecijfer voor de maand september. Een lage vergelijkingsbasis ten opzichte van vorig jaar duwt inflatie in principe opnieuw wat verder weg van de ECB’s 2%-inflatiedoelstelling (2.2% j/j van 2%). Op die manier bevestigt het cijfer ook de verwachtingen omtrent toekomstig ECB-beleid: een stabiele koers. Europese geldmarkten schatten de kans op een extra renteknip voor jaareinde in op amper 10%. Vanuit politiek oogpunt staat het Franse parlement in de schijnwerpers. Parlementsleden komen op 1 oktober voor het eerst samen sinds de politieke storm, en val van de regering Bayrou eerder deze maand. Premier Lecornu moet zo snel mogelijk met een nieuw begrotingsvoorstel komen, waarna nieuwe vertrouwensstemmingen en meer politieke onzekerheid dreigen.

Ondanks de drukke agenda vrezen we dat de huidige marktevenwichten moeilijk ontwricht zullen worden. Met uitzondering van volatiliteit rond de Fed-meetings in juli en september zit EUR/USD al sinds begin juli vast tussen grosso modo 1.16 en 1.18. Het algemene risicosentiment blijft relatief constructief. Op de Europese rentemarkt zorgt het einde van de ECB-rentecyclus lager voor een stevige bodem onder het korte eind van de curve. Het lange eind botst stilaan tegen technische weerstand (jaartoppen) aan. Op de Amerikaanse rentemarkt is het pleit nog niet beslecht. Het korte eind is gevoelig aan de uitkomst van economische cijfers en aan verwachtingen omtrent de landingszone van de Fed. Het lange eind van de curve (10j) testte eerder deze maand de psychologische 4%-steunzone. We vinden dat de correctie lager meer dan ver genoeg is gegaan.