De ‘moeilijke’ rol van olie in deze coronacrisis

Een tweetal weken geleden was olie een van de elementen die de corona-onzekerheid op de markten nog aanwakkerde. De forse daling van de olieprijs werd gezien als een indicatie van de terugval van de globale vraag. Het feit dat Rusland niet mee stapte in het plan van Saoedi-Arabië/OPEC om de productie te beperkte zorgde voor bijkomende spanning. De markt had onder meer oog voor de gevolgen voor producenten in de VS. De minder sterke kredietkwaliteit van sommige van die kleinere, ‘alternatieve’ producenten zette het globaal probleem van kredietkwaliteit plots in de schijnwerpers en droeg bij tot de zenuwachtigheid in de ‘high yield’ markt.

Ondertussen zijn we twee weken verder. Olie bleef onder druk en Brent ging zelfs al even beneden de dieptepunten van 2016. Sinds gisteren zijn er tekenen van uitbodeming. Vanmorgen is er zelfs een ‘fors’ herstel. Olie noteerde vanmorgen in de buurt van $ 30 p/vat, vergeleken met een dieptepunt beneden $25 p/vat woensdag. Het herstel gisteren werd versneld toen president Trump aangaf dat hij zijn invloed zou aanwenden om landen als Saoedi-Arabië (en zo mogelijk Rusland) er toe aan te zetten om de productie alsnog te beperken. Ook de acties van de centrale banken om de schaarste aan USD te beperken (olie en de dollar zijn soms invers gecorreleerd) speelden mogelijk een rol. De VS overwegen ook om van de huidige lage olieprijs gebruik te maken om de olievoorraden aan te vullen.

Op kort termijn is olie blijkbaar een van de barometers van het algemeen marktsentiment. Een stijgende olieprijs (om welke reden ook) wordt gezien als een van de mogelijke tekenen dat de marktspanning afneemt. Voor landen als de VS, die zowel een grote producent zijn als een belangrijke consument, is een daling van de olieprijs een wat ambigu gegeven. Ook veel van de kiezers van president Trump zullen die daling van de olieprijs wel niet zo erg vinden. Voor de meeste andere westerse landen is een daling van de olieprijs hoe dan ook een beperkte maar welgekomen verlichting van de factuur van de coronacrisis. De daling van de olieprijs zal op korte termijn ook de inflatie opnieuw verder beneden de 2.0% doelstelling duwen. Voorlopig is dit echter een vorm van ‘deflatie’ waar we niet echt ongelukkig over moeten zijn. Blijft natuurlijk dat sommige deelmarkten (delen van de aandelenmarkt en/of de kredietmarkt) daar mogelijk ietwat anders op reageren. Het zou natuurlijk een goed teken zijn indien de olieprijs terug zou aantrekken omdat de markt anticipeert dat het economisch herstel er sneller komt en/of forser is dan verwacht, maar zover zijn we voorlopig nog niet.