Markten tellen af naar ondertekening Sino-Amerikaans handelsakkoord

Er wordt bij manier van spreken al meer dan een jaar naar uitgekeken en vandaag is het de grote dag: in Washington tekenen de VS en China een eerste deelakkoord dat bouwt aan een nieuw kader voor hun wederzijdse handel. Toen het akkoord vorige maand werd aangekondigd werd het gezien als een voorteken dat de economie in 2020 in een rustiger, minder onzeker klimaat zou kunnen evolueren. Daar zijn de markten de voorbije weken stevig op vooruitgelopen.
De euforie is ondertussen toch wat bekoeld, vooral gisteren en vanmorgen. Zo vallen de beurzen in Azië/China vanmorgen ten prooi aan, welswaar beperkte, winstnemingen. Veilige obligaties uit de kernlanden doen het iets beter. Daarvoor zijn verschillende redenen.

Vooreerst is er na de recente risk rally al veel goed nieuws verdisconteerd. Noem het een vervroegde ‘buy-the-rumour, sell-the-fact’ reactie. De markten moeten waarschijnlijk ook vaststellen dat er nog veel onzekerheid blijft, zowel over het akkoord zelf als over de implementatie ervan. En dan moet er nog een tweede meer diepgaande fase volgen... Naast de formele ondertekening, wordt het straks uitkijken naar de details van het akkoord, als die al publiek worden gemaakt. Voor sommige aspecten zoals technische details over de aankopen van (landbouw)grondstoffen kan het aangewezen zijn om die data niet bekend te maken omdat ze de marktwerking kunnen verstoren. Er zijn echter nog andere onduidelijkheden. We pikken er enkele uit.
Zo is overeen gekomen dat China de komende twee jaar voor $200 mld meer Amerikaanse goederen zal kopen, gaande van producten uit de verwerkende nijverheid over grondstoffen tot landbouwproducten. Onder meer voor die laatste categorie ligt de lat zeer hoog. Het is onduidelijk of de Amerikaanse boeren die productie wel kunnen leveren. Anderzijds is het evenmin duidelijk of er in China, zeker bij een vertragende economie, wel vraag is voor zoveel goederen. En wat als de vooropgestelde hoeveelheid aankopen, om welke reden ook, niet gehaald wordt?

De markten kregen gisteren nog een andere ‘reality-check’. Amerikaans minister van Financiën Mnuchin zei dat er geen sprake is van een daling van de invoertarieven op Chinese goederen. Was dat niet één van de Chinese eisen? Volgens Mnuchin kan daarvan pas sprake zijn bij de uitwerking van de tweede, meer diepgaande fase van het handelsakkoord. Mnuchin ontkende dat de agenda van die tweede fase overschaduwd wordt door de Amerikaanse presidentsverkiezingen, maar de facto gaat iedereen er vanuit dat een verdere stap voor de verkiezingen zo goed als onmogelijk is. China zou zich ook akkoord verklaard hebben om de munt niet kunstmatig te verzwakken, de financiële sector open te stellen voor Amerikaanse investeerders en om af te zien van een gedwongen transfer van technologie bij overnames door Chinese bedrijven. Dat alles zou afdwingbaar zijn, maar moet nog blijken. Bovendien start opnieuw het debat over bijkomende sancties/tariefverhogingen als de VS vindt dat China zich niet aan de afspraken houdt. Was dit niet juist wat dit akkoord zou voorkomen?

Om een lang verhaal kort te maken: het Fase 1 handelsakkoord dat straks wordt ondertekend is een belangrijke politieke stap om het handelsconflict niet te laten escaleren. Dat goede nieuws is ondertussen in belangrijke mate verdisconteerd. Zowel de implementatie van het akkoord als de uitwerking van de volgende fase zal zo goed als zeker opnieuw over een zeer hobbelig parcours verlopen, als het proces onderweg al niet (tijdelijk) wordt opgehouden. Dit is het nieuwe (of niet zo nieuwe?) referentiekader voor de markten in 2020…