Ziet Powell nu wél probleem in stijgende rentes?
Aftellen naar Fed-beleidsvergadering
Vanuit het standpunt van de economische kalender is het deze week vooral uitkijken naar de Fed-beleidsvergadering komende woensdag. Vorige week kwam de ECB al aan bod. Die gaf bij monde van voorzitster Lagarde en hoofdeconoom Lane al aan dat de rentestijging het economisch herstel kunnen ondermijnen. Afgelopen donderdag zei de centrale bank daarom dat ze de obligatieaankopen onder PEPP in het komende kwartaal zal opdrijven. Bij de Fed was de toon rond oplopende rentes veel gemoedelijker. “Een uiting van vertrouwen in het economisch herstel”, klinkt het. Eind vorige week schakelde de rentestijging toch weer een versnelling hoger. De combinatie van een vers rondje fiscale stimulering ($1900 miljard), een vaccinatiecampagne op kruissnelheid en sterke Amerikaanse data lanceerden lange rentes bijna 10 basispunten hoger. De Amerikaanse tienjaarsrente rondde de kaap van 1,6%, de dertigjarige variant testte een belangrijke technische referentie in de buurt van 2,4%. Ook de kortere looptijden stegen enkele basispunten (3/5 jaar resp. 2.2/5.4 bpn).
Hoe zal de Fed daarmee omgaan? De maartvergadering komt met nieuwe groei-, inflatie- en renteprognoses. Verwachte groei wordt wellicht (fors) opwaarts bijgesteld omwille van het recent goedgekeurde fiscaal pakket. Inflatie mogelijk ook maar uit de projecties zal moeten blijken dat dat vooral een tijdelijke opstoot is (analoog aan de ECB donderdag). Volgens de “dot plot” van december dacht slechts één lid van het 17-koppig comité aan renteverhogingen in 2022. Voor 2023 groeide die minderheid uit tot 5. Sommige gouverneurs veranderen waarschijnlijk bijkomend het geweer van schouder. Dat zal de markt niet ontgaan, ook al betonneert de mediaanvoorspelling het nulrentebeleid wellicht nog steeds tot in 2023.
Cruciaal voor woensdag zal zijn hoe de Fed en Powell de almaar hogere rentes bestempelt. Drie opties. Ofwel houdt ze vast aan het narratief van economisch optimisme. Ze geeft daarmee het signaal dat de markt “gelijk” heeft en effent zo in principe het pad voor een verdere, aanhoudende rentestijging. Powell gaf zo’n goedkeurend knikje nog aan het begin van deze maand, met de hierboven beschreven marktreactie tot gevolg. In een alternatief scenario slaat de Fed een softere toon aan en maakt ze duidelijk dat het voorlopig ver genoeg is gegaan. Powell zou kunnen schermen met concrete actie (bv. obligatie-aankooptempo, momenteel $120 miljard per maand, opdrijven). ECB-ervaringen leren dat blaffen zonder bijten vaak maar korte tijd indruk maakt. Dat brengt ons bij de derde, maar minst waarschijnlijke piste: die van actie. Powell kan vastberadenheid tonen en woensdag al maatregelen tegen de rentestijging nemen. Die boemerang riskeert recht in het gezicht terug te komen. Het monetair beleid verder versoepelen net na het pakketje geld van het Congres in een markt die stilaan vreest voor oververhitting? Dat klinkt als de perfecte storm.
De meest waarschijnlijke weg op de rentemarkten is hoe dan ook noordwaarts. Dat kan zeker ook al gebeuren in de aanloop naar de beleidsvergadering met markten die een duidelijk rentestandpunt van Powell en de Fed willen afdwingen. We houden vooral de dertigjarige rente in het oog. Een breuk boven 2,4% is technisch van groot belang. Aan het kortere eind van de curve staan onze grafieken open op de 5-jaarsrente. Die noteert kortbij de recente toppen (0,84%).
VS dertigjarige rente
