Amerikaanse 30-jarige rente mikt op 5%
De Amerikaanse dertigjarige rente richt de pijlen opnieuw op de psychologisch belangrijke 5%. “Opnieuw”, want het is de derde aanval tot dusver in 2025. Dat gebeurde niet altijd om dezelfde redenen. Langetermijnrentes, zoals de 30-jarige, bestaan ruwweg uit twee componenten: inflatieverwachtingen en de zogenaamde reële rente. Die eerste bleven de afgelopen maanden relatief stabiel tussen 2-2.5%. Dat is de verdienste van de Fed, die met het strakke monetair beleid ervoor zorgt dat de financiële inflatieverwachtingen niet ontsporen. Het gros van de rentebeweging kent dus haar oorsprong in de reële component. Daarin komt alles samen wat te maken heeft met de economische groei en productiviteit, de tijdswaarde van geld (gerelateerd met verwachtingen voor het monetair beleid) en risicopremies (een rentebuffer voor onzekerheid allerhande).
De dertigjarige rente trok een eerste keer dit jaar naar het 5%-niveau rond midden januari. Dat gebeurde in de nasleep van de herverkiezing van president Trump. Grootschalige deregulering, niet- of slechts deels gefinancierde belastingverminderingen en oplopende risicopremies voor groeiende begrotingstekorten raakten aan letterlijk alles wat met reële rente te maken heeft. De tweede test vond plaats in de dagen na Liberation Day (2 april). De escalerende tarievenoorlog was de druppel in een emmer die al vol zat van ander, nogal … onconventioneel Amerikaans beleid. Die rentestijging die volgde, tot 70 bpn op drie (!) dagen, was pure uiting van risicopremie. De status van het instituut “Verenigde Staten” raakte volgens ons daarbij permanent beschadigd. De relatieve rust kwam pas terug nadat Trump, onder druk van de rentemarkt, de tarieven voor 90 dagen herleidde tot de universele 10%. “Universeel” ex China.
Dat brengt ons bij de huidige renterit hoger. Ze volgt op de wel erg vruchtbare handelsgesprekken tussen de VS en China van dit weekend. De Amerikaanse maar ook Europese en Chinese groeiverwachtingen werden de afgelopen periode pijlsnel neerwaarts bijgesteld. De dooi tussen de twee belangrijkste economische machten zet die worst-case groeiscenario’s nu bij het groot huisvuil. Minstens voor drie maanden, maar mogelijks volgen verlengingen. De marktbeweging van de laatste dagen kent m.a.w. een reflatoir kantje. Dat hoeft nog niet meteen te eindigen. De Trump-administratie veilde de scherpste randjes van het handelsbeleid, waardoor het thema tijdelijk misschien wat minder in de belangstelling staat. In de plaats komt een andere oude bekende: de Amerikaanse begroting. Details van de “THE ONE, BIG, BEAUTIFUL BILL” - all caps, no cap - zoals de bevoegde Commissie van het Amerikaanse huis het officieel noemt, werden maandag vrijgegeven. Van de $4000 miljard aan lastenverlagingen in het komende decennium wordt $1500 miljard gerecupereerd met verminderde uitgaven. Omdat de Amerikaanse schuld stilaan (tegen de zomer) het vastgelegde plafond bereikt, voorziet het wetsvoorstel in een verhoging ervan met $4000 miljard. Dat ruikt naar kredietrisicopremie. De fiscale overvloed zet sommige Republikeinen op de achterste poten. Maar we onderschatten de overtuigingskracht van het Witte Huis niet. Het is de bedoeling om tegen Memorial Day (26 mei) het wetsvoorstel door het nipt door de Republikeinen gedomineerde Huis te krijgen. Na groen licht van de Senaat moet de finale versie op 4 juli, de Amerikaanse nationale feestdag, in het Oval Office ter ondertekening klaar liggen.
Amerikaanse dertigjarige rente op weg naar 5%. Derde keer, goede keer?
