Eendracht maakt macht…

De notulen van de beleidsvergadering van een centrale bank laten je dikwijls achter met een verward, ietwat chaotisch ‘enerzijds-anderzijds’ gevoel. Een opsomming van argumenten en meningen van de verschillende deelnemers. Zoals Powell meermaals aangaf, bleek uit de notulen dat de stemming over de beslissing en de aanpassingen in de beleidsverklaring uiteindelijk ‘unaniem’ was. Eerste kleine randbemerking: niet alle FOMC-leden stemmen op iedere vergadering. Er is een roterend systeem voor de (regionale) gouverneurs. Of dat de uitkomst van de stemming bepaalde laten we even in het midden. Hoe dan ook, voor ‘echte’ unanimiteit lazen we toch opvallend veel kwalificaties van ‘leden in het algemeen vonden’, ‘een meerderheid vond maar sommigen vonden iets anders’. Ook de conclusie over de beleidsbeslissing deed een ietwat alternatieve interpretatie van het woord unanimiteit vermoeden: ‘bijna alle deelnemers vonden het gepast, of minstens acceptabel om de rente onveranderd te houden’, al versta je tussen de lijnen dat die ‘acceptabelen’ eigenlijk liever een verhoging hadden. Eendracht maakt macht en geeft duidelijkheid…

Even terug naar de inhoudelijke kant van de zaak. Zowat alle leden gaven toe dat de inflatie te hoog blijft en dus dat verdere verstrakking nodig is (zoals we al wisten uit de dots). In de economische analyse van de staf viel op dat recente ontwikkelingen en verwachtingen over groei en tewerkstelling helemaal niet zo slecht zijn. Als er later dit jaar al een recessie komt, blijft die naar verwachting mild. De impact van de financiële turbulentie in maart blijft een bron van onzekerheid, maar voorlopig zijn de gevolgen verre van dramatisch. Ook het aanhoudend herstel van de beurzen tempert de verstrakking van de algemene financiële condities. De uiteindelijke verklaring om de rente even niet te verhogen was (zoals bij de Reserve Bank of Australië en anderen) om te zien hoe de impact van vroegere verhogingen doorwerkt op de groei en de inflatie. Eens te meer blijven we zitten met de vraag waarom skippen/pauzeren als zowat iedereen het er over eens is dat er toch nog verdere stappen moeten komen. In dit verband liet Powell zich tijdens een speech in Spanje zelfs ontvallen dat de meerderheid vindt dat nog twee OF MEER renteverhogingen nodig zijn.

De ietwat ‘verstrooide’ Fed-communicatie zorgt voor een wat andere marktreactie dan we recent meestal gewoon waren, waarbij vooral een stijging van de korte rentes de curve verder invers maakte. Nu bleven de korte rentes zo goed als onveranderd (2-j +0.8 bpn), maar kwam de druk vooral op het lange eind van de curve terecht (10-j +7.6 bpn). Als de Fed niet voldoende hard/snel op de rem staat, doet de markt zelf deel van het werk en is het risico dat de Fed later forser en langer aan de bak moet. Opvallend, de stijging kwam opnieuw vooral op conto van de reële rente.