Fed trekt rente op met 50 bpn
Balansafbouw start in juni
De Amerikaanse centrale bank verhoogde gisteren de rente voor een tweede keer op rij. Deze keer niet met 25, wel met 50 basispunten. Het is de eerste keer sinds 2000 dat de Fed tot zo’n grote stap zet. De beleidsrente bedraagt vanaf nu 0,75-1%, al zal dat niet voor lang zijn. Voorzitter Powell verduidelijkte dat er voor de “komende vergaderingen” nog renteverhogingen van dat formaat in de pijplijn zitten. Wij (en de markten) verstaan dat als een half procentpunt in minstens juni en juli. Vanaf volgende maand gaat de opwaartse rentecyclus gepaard met het inkrimpen van de opgezwollen balans. Die bestaat grosso modo uit $2700 miljard hypotheek-gerelateerde en $5800 miljard overheidsobligaties. Ze deflateert die in juni tot en met augustus op natuurlijke wijze (het niet vervangen van vervallen activa) en aan een maandelijks tempo van respectievelijk $17,5 miljard en $30 miljard. Vanaf september brengt ze dat naar kruissnelheid van $35 miljard en $60 miljard.
Het is een kwestie van de torenhoge inflatie snel terug te dringen. Met 6,6% (PCE, Fed-maatstaf) bevindt die zich ver boven de 2%-doelstelling. Dat komt onder meer omdat de Amerikaanse economie het uitstekend doet. Het zet de arbeidsmarkt in vuur en vlam met gigantische krapte als gevolg: per werkloze zijn er zo’n twee vacatures. De keerzijde zijn te snel groeiende lonen die een opwaartse en moeilijk te controleren loonprijsspiraal kunnen uitlokken. Dat probeert de Fed met de scherpe renteverhogingen te voorkomen. Het is daarbij belangrijk om zo snel mogelijk tot een niveau te convergeren dat groei en inflatie noch versnelt/vertraagt. Dat theoretisch walhalla situeert zich tussen 2 en 3%, verduidelijkte Powell. Maar als dat nodig is, trekt de Fed de rente nog hoger, tot in restrictief gebied. Dan remt de centrale bank de economie actief af. Powell is ervan overtuigd dat dit kan zonder een recessie uit te lokken. Maar de Fed is niet oppermachtig. Ze erkent dat ze op een deel van de inflatie geen grip heeft. Dan heeft ze het over de gevolgen van de Russische invasie op energieprijzen en van de harde Chinese Covidaanpak op de al ontregelde productiekettingen. Beide krijgen een expliciete vermelding in het communiqué maar kan de Fed, net zoals de rest van de wereld, alleen maar ondergaan.
De Fed kwam de afgelopen maanden steeds agressiever uit de hoek. Het zorgde voor een immense herpositionering op de financiële markten: beurzen stonden onder druk, de Amerikaanse rentes en dollar spinden garen. Daar kwamen ze gisteren een beetje op terug, en dan vooral bij een welbepaalde uitspraak van Powell: dat de Fed een renteverhoging van 75 basispunten niet overweegt. In de aanloop naar de vergadering, dichtte de markt zo’n scenario in juni en juli een kans van ongeveer 50% toe. Het resultaat was een tuimelperte aan het korte eind van de rentecurve met 14 bpn. Maar om dat toch even in perspectief te plaatsen: hiermee wist de tweejaarsrente enkel de winsten van de afgelopen drie dagen uit. EUR/USD kon nog eens duidelijk stijgen dankzij een zwakkere dollar. Het muntenpaar sloot voorbij 1,06. We geloven echter niet dat dit het begin van een aanhoudende dollarcorrectie is. Wall Street reageerde opgelucht met winsten tot meer dan 3% (Nasdaq).