Oncomfortabel: voor de BoE, Reeves en sterling!

Het is al even rijden en omzien voor Bailey en Co en ook naar de toekomst blijft het op eieren open. De Bank of England (BoE) verlaagde gisteren de beleidsrente met 25 bpn tot 4.50%. Op het eerste gezicht een binnenkopper. Alle negen leden van het beleidscomité steunden een verlaging. Twee zagen zelfs ruimte voor een knip met 50 bpn. Het desinflatieproces vorderde voldoende om het beperkend monetair beleid af te bouwen. Dat is uiteraard per definitie zo anders heb je als CB geen reden om de rente te verlagen. De BoE stuurde de markt ook zodanig dat niets doen geen optie meer was. Tot daar de gemakkelijke kant van het verhaal.

De nieuwe flankerende vooruitzichten waren op zijn zachtst gezegd niet om vrolijk van te worden. De economie groeide al nauwelijks sinds het eerste kwartaal van vorig jaar. Het verhoopte (voorzichtige) herstel eind vorig jaar en begin dit jaar kwam niet uit de startblokken. Ondanks de stimulerende maatregelen in oktober-begroting van minister van Financiën Reeves, stelt de BoE de groeiverwachting voor dit jaar fors neerwaarts bij van 1.5% tot 0.75%. Voor 2026 & 2027 zet ze de groei marginaal hoger op 1.5%. Ondanks de lagere groei dit jaar ziet de BoE toch een fors hogere inflatie. Die bedroeg in Q4 van vorig jaar 2.5%. De verwachting voor dit jaar werd opgetrokken tot 3.5% (van 2.7%) met een verwachte piek van 3.75% in het najaar. Ze koelt zeer geleidelijk af richting de 2%-doelstelling aan eind van de beleidshorizon (eind 2027). Ook dat is natuurlijk ‘per definitie’ zo, anders zou de bank het beleid nu strakker moeten houden. De stijging komt deels op conto van hogere energie- en andere gereguleerde prijzen. Onderliggend is echter een verontrustender proces aan het werk. De combinatie van lagere groei en hogere inflatie is ook te wijten aan de ongunstige ontwikkeling van de aanbodzijde van de economie, inclusief ondermaatse productiviteitsgroei. Een beperkte stijging van de vraag dreigt dan al opnieuw voor inflatiedruk te zorgen. Gevolg is dan ook dat ondanks de lagere groei, de BoE het rentepad dat nodig is om inflatie richting 2% te brengen, moest optrekken. De bodem zou in dit scenario niet veel lager liggen dan 4.0%. Een verhaal dat opschuift richting stagflatie dus.

Weinig comfortabel voor een centrale bank. Het is ook slecht nieuws voor de Britse regering die werk zou maken van een groei-ondersteunend beleid dat tegelijk niet inflatoir is en op termijn voor fiscale stabiliteit zorgt. Begin er maar aan met lagere groei en een hoge(re) rentekost.

In een eerste reactie putte de rentemarkt nog hoop uit de unanieme beslissing om de rente te verlagen en het feit dat iemand als Catherine Mann, normaal een havik, voor een verlaging met 50 bpn stemde. Al snel haalden ontnuchtering en realiteitszin de overhand. De rentes sloten tot 4.0 bpn hoger. De markt sluit een renteverlaging beneden 4.0% eind dit jaar nog niet volledig uit, maar de kans is groot dat de BoE haar groei-ondersteund DNA moet temperen. Lagere groei, hogere inflatie en een rente die hoog moet blijven om de verkeerde reden is evenmin een goed verhaal voor het pond. De Britse munt deed het recent niet slecht, mogelijk deels omdat de markt hoopte dat Trump het VK meer zou sparen dan de EU in geval van een tarievenoorlog. Het BoE-verhaal zorgde echter ook hier voor een ontnuchtering. EUR/GBP veerde op richting 0.835. De benedenkant van de 0.8225/0.8475 handelsband wordt steeds meer solide.