Fasten your seatbelts…

Het stond in de sterren geschreven: de economie, de Amerikaanse wordt stilaan ‘laat-cyclisch’. Als de Amerikaanse economie het hoofd boven water houdt tot en met het tweede kwartaal, heeft ze er een periode van 10 jaar zonder technische recessie. Dat is de langste periode in de ‘vergelijkbare’ economische geschiedenis. Er wordt vaak gezegd dat een economische cyclus niet ‘vanzelf‘ stilvalt. Het verval kan er komen door de ‘renteverhoging te veel’ van de centrale bank die het laat-cyclische proces in goede banen probeert te leiden. Ook een extern (geopolitiek) event of een opstoot van olieprijzen of andere grondstoffen kunnen de steen van de berg doen rollen. In Europa zijn dit soort argumenten niet onmiddellijk aan de orde. Het valt trouwens op hoe de centrale banken (en analisten) aanvoeren dat de binnenlandse economie het in de meeste westerse landen goed blijft doen. Vooral de externe vraagcomponent (zichtbaar in de verwerkende nijverheid) wordt met de vinger gewezen. Het vertrouwensverlies omwille van de verstoorde internationale handel door de nieuwe handelspolitiek van de VS, speelde hier zeker een rol. Een open economie zoals Europa wordt daardoor natuurlijk eerder aangetast dan de VS. Ondertussen zijn ook in de Amerikaanse markten de financiële knipperlichten op oranje gesprongen. De markt denkt dat de fiscale boost van de regering Trump (op een ogenblik dat de economie dit helemaal niet nodig had) stilaan is uitgewerkt.

Je kan een groeivertraging/recessie op verschillende manieren bekijken. In Europa zijn we eind vorig jaar en begin dit jaar in een fase terecht komen waar de groei beneden de potentiele trend is teruggevallen. Dat was ook de boodschap van ECB tijdens de vergadering van 07 maart. Met een Europese geldmarkt die geen renteverhoging verwacht voor 2021 en een Duitse 10-j rente beneden 0.0% is dat scenario waarschijnlijk stilaan verdisconteerd. In de VS waren de data tot nader bericht nog vrij degelijk. Volgende week staan onder meer de ISM’s en de Amerikaanse payrolls op de agenda. De markten zijn al enige tijd hypergevoelig voor alle signalen die te maken hebben met economische groei. De kans is groot dat de reactiefunctie van de markt asymmetrisch zal zijn. Bij degelijke data zal de ‘groei-twijfel’ niet onmiddellijk verdwijnen. Bij zwakkere data zal de markt waarschijnlijk concluderen dat ook de VS op een periode van groei beneden trend afstevent. Meer dan nu al het geval is, zal dan opnieuw in de richting van de Fed worden gekeken. De markt houdt nu al rekening met een kans van meer dan 75% op een eerste Fed-renteverlaging dit jaar.

Voor de wisselmarkt is dit verre van een éénduidig verhaal. Zwakkere (Amerikaanse) data kunnen voor meer nervositeit op de markt zorgen. Algemene risico-aversie is meestal niet de ideale context voor de euro. Maar blijft de dollar buiten schot als hij zijn riante rentesteun verliest? Overigens, in een context van algemene groeivertraging hoopt ‘iedereen’ waarschijnlijk op de hulp van een zwakkere munt. Vraag is dan wie over de beste hefbomen beschikt om die zwakkere munt af te dwingen. In theorie heeft een tekort-land met een grote externe financieringsbehoefte (VS) het ‘gemakkelijker’ om zijn munt te verzwakken dan een overschotregio (Europa of Japan). Voorlopig is dit hypothetisch denken en is de euro nog in het defensief. Als de economische knipperlichten in de VS volgende week op oranje of rood springen, kan alvast van de periode van lage volatiliteit in de dollar onder druk komen.