Alles (en zeker inflatie) is tijdelijk…
Gisteren lieten Fed-voorzitter Powell en co hun licht schijnen over de recente ontwikkelingen. Het stond vooraf vast dat dit een verhaal van nuances zou worden. Een afbouw van de obligatieaankopen ($120 mld/maand) laat staan een rentewijziging waren niet aan de orde. We stellen vast dat de ‘nuanceringen’ toch wel zeer ‘uni-directioneel’ waren.
De Fed kon niet anders dan akte nemen van de groeiversnelling door versnelde vaccinaties annex heropening van het maatschappelijk leven. Dat zorgde voor een herstel van de tewerkstelling, ook in de hard getroffen sectoren. De inflatie gaat hoger (CPI 2.6%). Tot daar de vaststellingen. Daarna volgde de ‘duiding’ wat dit betekent voor het beleid in het licht van de Fed-doelstellingen van maximale tewerkstelling en inflatie iets boven 2%. Voorlopig heel weinig.
Wat de tewerkstelling betreft, deed Powell een jobgroei van meer dan 900 000 in maart bijna af als een fait-divers. We citeren: “We kregen een mooi jobrapport, maar dat komt niet in de buurt van een ‘betekenisvolle’ verbetering”. Die laatste is nodig om te beginnen nadenken over een eventuele afbouw van de obligatieaankopen. Zelfs ‘nadenken over’ is dus nog niet aan de orde. Er moet nog een jobverlies van 8 mln worden opgehaald. Inzake inflatie is het codewoord tijdelijk (“transitory”). Dat label past voor zowat alle aspecten van inflatie. Basiseffecten na de inflatie-terugval vorig jaar: tijdelijk. Hogere prijzen omwille van tekorten en verstoringen in de leveringskanalen: tijdelijk. Idem voor inflatie door inhaalvraag. Waarschijnlijk is ook de recordrace van grondstoffen tijdelijk. Andere argumenten om toch al na te denken over de kosten-batenverhouding van het uiterst soepel beleid deden volgens de voorzitter meestal niet ter zake. Hogere financiële inflatieverwachtingen? Zo hoog zijn die nu ook nog niet. Risico’s voor financiële stabiliteit? Misschien wat stevige waarderingen in sommige activa, maar zeker geen globaal probleem. Moet de Fed rekening houden met de uitgebreide fiscale stimulus? Dat is de verantwoordelijkheid van de politiek. Kortom: zolang de harde data de Fed-doestellingen niet blijvend bereiken volgens het interpretatiekader dat de Fed hanteert, blijft het beleid soepel.
In lijn met de recente prijsbeweging ging de markt niet echt in tegen de visie van de Fed. De rentes daalden marginaal, al gaan ze vanmorgen opnieuw hoger. De financiële inflatieverwachtingen lopen wel verder op. Maar hoe lang blijft de markt deze toch wel vrij eenzijdige analyse van de Fed volgen? De eerste reality-check komt er straks met het groeirapport voor het eerste kwartaal, verwacht op een stevige 6.6% (kw/kw op jaarbasis) en een verwachte prijsdeflator van 2.4%. Voor de payrolls volgende week ligt de lat alweer op een jobgroei van bijna 900k. Hoe lang kan je volhouden dat dit herstel nog een hele tijd extreme monetaire steun nodig heeft, zeker als tegelijk ook het fiscaal beleid op het gaspedaal blijft duwen? Eén van de belangrijkste ‘assets’ van een centrale bank is geloofwaardigheid. Hopelijk voor de Fed blijft de markt (nog even) zo meegaand als ze tot nu toe was.
Nog even naar de dollar. Na een adempauze eerder deze week ging die tijdens de persconferentie opnieuw lager. Ook interessant: eerder op de dag bereikte het Amerikaanse handelstekort (goederen) een historisch record, vooral door stijgende import. Door de aanhoudende combinatie van riante fiscale en monetaire stimulus is dat waarschijnlijk niet tijdelijk. Tot nu waren tekorten geen factor van belang in het USD-verhaal. Toch uitkijken of/wanneer de markt deze verhaallijn oppikt.
Figuur - Amerikaanse rentes: reëel (groen), inflatieverwachtingen (rood) nominaal (geel): hoe lang volgt markt de Fed nog?
