Particulier krediet: hoe lang duurt het gouden tijdperk nog?

Naast private equity, vastgoed en infrastructuur is private kredietverlening is één van de belangrijkste beleggingscategorieën binnen alternatieve beleggingen. De sector heeft de afgelopen 15 jaar een snelle groei doorgemaakt, omdat er na de wereldwijde financiële crisis in 2008 een gat kon worden opgevuld in de kredietmarkt. Concreet ging het om de vraag van bepaalde (risicovolle) kredietnemers naar een lening, die de traditionele banken niet wilden of konden verstrekken.

Tegenwoordig is de eerder genoemde "schaduwbanksector" gegroeid tot een omvang van $1,7 biljoen nadat er geld in is gestroomd van grote institutionele beleggers en vermogende particuliere beleggers. Vanwege de omvang wordt het van tijd tot tijd beschouwd als een serieuze concurrent voor de reguliere kredietverlening. Maar hoe lang kan de gouden eeuw van privékrediet nog duren? 

Eenvoudig gezegd is privékrediet schuld die privé is ontstaan en niet openbaar wordt verhandeld. Er zijn verschillende beleggingsstrategieën zoals directe leningen, distressed debt en vastgoedfinanciering. Vanwege de particuliere aard van de leningactiviteit krijgen particuliere kredieten geen rating van ratingbureaus. 

Onderhandse kredieten zijn geschikt voor kredietnemers die vanwege hun kredietprofiel niet in aanmerking komen voor een banklening (zoals snelgroeiende, maar verliesgevende bedrijven) of die flexibele voorwaarden nodig hebben. Een ander voordeel is dat de prijs van de deals zekerder is, vergeleken met een banklening waarbij de prijs fluctueert voordat de deal wordt gesloten.

Eenvoudige uitvoering is een andere reden om te kiezen voor onderhandse leningen, omdat er minder kredietverstrekkers bij betrokken zijn dan bij gesyndiceerde leningen. Dit is vooral belangrijk als het lenende bedrijf moeite heeft met het betalen van de rente, omdat ze dan gemakkelijker kunnen onderhandelen met hun directe kredietverstrekkers (bijvoorbeeld om de rentebetalingen uit te stellen).

Onderhandse leningen bieden een aantrekkelijk en consistent rendement, omdat investeerders worden beloond voor het aanhouden van minder liquide activa en het nemen van hogere ingebedde kredietrisico's (directe kredietverstrekkers kunnen een 2% tot 3% hoger rendement krijgen in vergelijking met de openbare lening van een vergelijkbaar bedrijf). 

Daar komt nog bij dat particuliere kredieten in de loop der tijd lagere wanbetalingspercentages hebben laten zien dan openbare kredieten. Tot slot biedt private kredietverlening een goede diversificatie voor een grote portefeuille, omdat de sector minder gecorreleerd is aan de brede aandelen- en obligatiemarkt.

Het is niemand ontgaan dat de private-kredietmarkt de afgelopen 15 jaar een enorme groei heeft doorgemaakt, van 280 miljard dollar aan beheerd vermogen tot 1,7 biljoen dollar in 2023. Het wordt nu volledig erkend als een van de primaire strategieën voor alternatieve beleggingsfondsen en vertegenwoordigt ongeveer 12% van de wereldwijde alternatieve markt.

Investeerders (vaak LP of "limited partners" genoemd) investeren in private kredietfondsen via vermogensbeheerders zoals Blackstone, KKR en Ares. Die brengen twee soorten vergoedingen in rekening:

1. beheervergoedingen, gebaseerd op het beheerde vermogen
2. prestatievergoedingen, gebaseerd op de prestaties van de fondsen en die meestal een "hurdle rate" moeten overschrijden.

Volgens Blackstone heeft zijn private creditfonds de afgelopen drie jaar meer dan 10% per jaar opgeleverd, wat beter is dan de meeste andere vastrentende strategieën en men gelooft dat de opwaartse trend zich de komende jaren zal voortzetten.

Krediet is krediet. En dus heeft particulier krediet dezelfde fundamentele risico's als beursgenoteerd krediet. Financiële risico's wegen zwaarder op de kredietkwaliteit van kredietnemers met een zwak bedrijfsrisicoprofiel of een hoge hefboomwerking. Met name bedrijven die schuldpapier uitgeven met een variabele rente, zoals particuliere kredietverstrekkers, zullen kwetsbaar zijn voor de hogere financieringskosten in een tijd van hogere rentetarieven.

Vermogensbeheerders van onderhandse leningen beweren echter dat de leningen die zij regelen veiliger zijn dan andere vormen van lenen, omdat het kapitaal dat zij gebruiken om te financieren langer vastligt en de acceptatienormen strenger zijn. De sector is ook veerkrachtig gebleken in lastige markten zoals Covid, periodes met hoge inflatie en de bankcrisis na het faillissement van Sillicon Valley Bank. De groei hield altijd aan.

In de huidige verkrappende financieringsomstandigheden is het belangrijker om selectiever te zijn bij het selecteren van leners. Bedrijven met een betere kasstroomgeneratie en een groter aandeel eigen vermogen in hun kapitaalstructuur genieten de voorkeur van particuliere kredietverstrekkers. 

Private credit vermogensbeheerders in de VS en Europa moeten al aan bepaalde eisen voldoen wat betreft hun bedrijfsvoering en het rapporteren van gegevens aan toezichthouders. De Europese Unie voert nu meer eisen in, zoals het instellen van limieten op de leverage en het vragen van private kredietfondsen om risico's te diversifiëren. De Amerikaanse Securities and Exchange Commission eist dat de fondsen vaker en transparanter rapporteren.

Maar over het algemeen zijn er geen wijdverspreide stappen die de regulering van particuliere kredietfondsen op één lijn zouden brengen met die van banken. Dat maakt de "schaduwbanksector" nog steeds zeer bezorgd vanuit het oogpunt van regelgeving.

KBC Asset Management heeft een boon voor de “alternatieve vermogensbeheerders”, inclusief hun private kredietactiviteiten. Ondanks het niet duidelijk is hoe lang de gouden eeuw kan duren, bestaan er niettemin wel echt beleggingskansen die relatief veelbelovender zijn dan die van de traditionele vermogensbeheerders. De verwachte renteverlaging door de Fed in de loop van 2024 zal alternatieve beleggingen verder stimuleren, met inbegrip van de al goed presterende private kredietactiviteiten.  Beleggers hebben in dat verband nog altijd veel geld te investeren. Te verwachten is dat dat geld kan en zal worden ingezet eens de algememen macro-economie omstandigheden verbeteren en de inflatie en de rente zullen normaliseren.