Klaar en duidelijk
Fed-voorzitter Powell is een man van weinig woorden. Hij beheerst de kunst van de vereenvoudiging. Complexe materie zoals monetair beleid straight-forward aan de man brengen. In slagzinnen. Naar de tijdgeest. Zijn opvolging is gegarandeerd. Fed Waller is fan. “What’s the rush?”
De halfjaarlijkse getuigenis voor het Amerikaanse Congres sierde gisteren in haar eenvoud. Powell kopieerde uit het handboek van vorig jaar. Meteen de toon zetten. Een jaar geleden opende hij met een stevige inflatiewaarschuwing. Gisteren onderstreepte hij het dubbele mandaat van de centrale bank: prijsstabiliteit én maximale tewerkstelling. Inflatie vertraagt, maar de Fed wil nog iets meer zekerheid inbouwen vooraleer de beleidsrente later dit jaar te verlagen. What’s the rush? Een minder sterke arbeidsmarkt kan het proces versnellen. Ondanks zwakke tewerkstellingscomponenten in recente ISM-enquêtes, loopt de markt hier niet op vooruit. Once bitten, twice shy. Bovendien hebben de financiële sterren (hypotheekrentes, wisselkoers, (krediet)risicopremies, beurzen,…) voor de economie sinds augustus 2022 niet beter gestaan. Het laatste wat de Fed wil is de groei nog extra leven inblazen voor inflatie de laatste rechte lijn richting 2% heeft ingezet. Tijdens eerdere optredens valideerde Powell de beleidslijnen van december: cumulatief 75 basispunten aan renteverlagingen dit jaar ofte drie renteknippen met 25 bpn. Het valt op hoe de meeste Fed-leden in het gareel lopen. Atlanta Fed Bostic lichtte een andere tip van de sluier op: geen back-to-backactie. De Amerikaanse centrale bank wil haar renteverlagingen vermoedelijk ijken op de beschikbaarheid van nieuwe groei- en inflatieprognoses: juni-september-december. En voor het zover is wordt de afbouw van obligatieportefeuilles onder de loep genomen. Momenteel verlopen die op automatische piloot aan een tempo van zo’n $95 miljard/maand. Daar zal de eerste maanden geen verandering in komen, maar de Fed wil bepaalde mijlpalen definiëren die het proces in de toekomst zullen vertragen. Klaar en duidelijk. En ook hier: once bitten, twice shy. Enkele jaren geleden ging de Fed iets te drastisch te werk met het opslorpen van overtollige liquiditeit. Met alle gevolgen van dien.
De Fed’s duidelijkheid heeft als voordeel marktstabiliteit. Zeker zolang de economische data meewerken. De Amerikaanse rentemarkt is vandaag maar iets agressiever gepositioneerd dan het Fed-pad. Voor de officiële bevestiging is het wachten op de beleidsvergadering van 20 maart. Lage volatiliteit en recordkoersen op de beurs duwden EUR/USD naar de bovenkant van de 1.07-1.09 handelsband. Vervolgwinsten worden waarschijnlijk moeilijk met de ECB-vergadering in het verschiet. ECB-voorzitster Lagarde zal het moeilijk hebben om het marktvizier van een eerste renteverlaging te houden bij het zien van lagere groei- en inflatievooruitzichten. Ook al zal ze nog geen victorie kraaien. Voor de ECB is de uitkomst van eerste kwartaal loononderhandelingen cruciaal.
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal