Het ene uitstel is het andere niet

De afgelopen weken vonden intensieve onderhandelingen plaats om het handelsconflict tussen de Verenigde Staten en China eindelijk te beslechten. Zover zijn de twee grootste economische machten vooralsnog niet, maar de constructieve toon gaat wel in crescendo.

Amerikaanse en Chinese ambtenaren grepen een tweetal weken geleden al het positieve momentum. Meteen na afloop van de “productieve onderhandelingen” in Peking, prikten partijen een nieuwe datum. De tweede ronde vond vorige week plaats in Washington. De ontmoeting tussen president Trump en China’s vicepremier Liu He stond vrijdag gepland als het sluitstuk. Maar de twee brachten uiteindelijk het volledige weekend met elkaar door. Dat leidde tot een “substantiële vooruitgang” inzake twistpunten zoals de Chinese munt, technologische overdacht, bescherming van de intellectuele eigendom en landbouw, aldus de Amerikaanse president. Trump besloot gisterenavond daarom tot uitstel van de tariefverhoging (van 10% tot 25%) op $200 miljard aan Chinese invoer. Die trad normaal in voege op 1 maart. Hij beloofde een ontmoeting met zijn Chinese evenknie Xi Jinping, als de onderhandelingen verder opschieten. Die top komt er mogelijk eind maart al.

Trump deed vorig jaar een gelijkaardige “geste”. Hij vermeed op die manier de desbetreffende tariefverhoging die initieel al van kracht ging begin 2019. Een en ander suggereert dat het ontdooiingsproces van de onderkoelde relatie tussen de VS en China al ver gevorderd is. Dat is in tegenstelling tot de Amerikaans-Europese handelsgesprekken. Daar onderhandelen beiden nog over de start van de onderhandelingen (i.v.m. de Europese wagenexport naar de VS). Het is naast de aanhoudend zwakke Europese cijfers nog een belangrijke oorzaak van de recent weinig overtuigende euro. EUR/USD schuifelt ook vandaag en ondanks het onmiskenbaar verbeterd (handels)klimaat maar aarzelend hoger in de zijwaartse handelsband (halverwege 1.13/14).

Ook de complete brexitimpasse blijft een blok aan het been. Niet alleen van de euro, maar ook (en vooral) van het pond. De Britse eerste minister May maakte gisteren het gebrek aan vooruitgang rond het Ierse vangnet duidelijk. Ze schotelt het parlement woensdag dan ook géén nieuw brexitakkoord voor maar vraagt om uitstel van een nieuwe ‘meaningful vote’ tot 12 maart. Dat is amper 17 dagen voor het effectieve vertrek en moet de druk op haar Europese collega’s hoog houden. Ze haalt zich met haar demarche wellicht ook de woede van het Britse parlement op de hals. De kans bestaat dat het parlement woensdag het regeringsinitiatief inzake brexit daarom aan banden legt en een stemming over een verlenging van de deadline (29 maart) afdwingt. In de Europese wandelgangen klinkt het dat zo’n verlenging slechts zin heeft als die voldoende lang is (tot 2021!). Brexit heeft al sinds het referendum in 2016 veel weg van ‘kicking the can down the road’. Dat uitstelgedrag ondersteunt het pond misschien op korte termijn, maar lost de brexitonzekerheid op lange(re) termijn niet op.