Volgende zet van de Fed voor na de zomer?
Alle ogen zijn vanavond op Fed-voorzitter Powell gericht. De Amerikaanse centrale bank besluit haar beleidsvergadering traditioneel met een vraag-en-antwoorduurtje van de voorzitter met de pers. Hoewel de Fed duidelijk zal maken dat ze paraat blijft om het uiterst soepele monetaire beleid nog uit te breiden, wordt vanavond weinig concrete actie verwacht.
De Federal Reserve geeft voor het eerst sinds december een update van haar groei- en inflatievooruitzichten. In maart liet ze die op het hoogtepunt van de COVID-19 (markt)crisis om begrijpelijke redenen achterwege. Ondertussen is duidelijk dat de langste Amerikaanse expansie ooit eindigde. Groeivooruitzichten zullen wijzen op een diepe klap in 2020, gevolgd door een traag herstel. Het nieuwe inflatiepad dreigt volledig onder de symmetrische 2%-inflatiedoelstelling te vallen. De nieuwe voorspellingen omtrent de gepaste beleidsrente bij die economische outlook moeten twee dingen verduidelijken. Om te beginnen zullen ze de vastberadenheid van de Fed tonen om de beleidsrente over de beleidshorizont aan de huidige effectieve ondergrens te houden. Daarnaast moeten ze, door (nipt) positief te blijven, het Fed-axioma onderstrepen dat negatieve beleidsrentes niet tot de wapens van de Amerikaanse centrale bank behoren. Nu niet en in de toekomst niet. Powell en co zweren bij de huidige maatregelen die hun effectiviteit reeds bewezen. Bovendien vrezen ze dat negatieve rentes het transmissiemechanisme (kredietverlening naar de reële economie) zullen ondermijnen door hun impact op de rendabiliteit van de financiële sector.
Om de economie door die moeilijke tijden te helpen verlaagde de Fed de rente al richting nul, startte ze een dozijn liquiditeitsverschaffende programma’s en haalde de rem van het aankoopprogramma van activa. De hamvraag luidt tot wat de Fed nog in staat kan zijn om de neerwaartse risico’s rond de pessimistische outlook het hoofd te bieden. Powell maakte al een pleidooi richting het fiscale beleid. Lees: de Fed is bereid om de put te blijven dichten met obligatie-aankopen. Daarnaast bestudeert ze naar verluidt de Australische aanpak. De RBA controleert het korte eind van de rentecurve door te beletten dat de 3-jaarsrente boven 0.25% stijgt (de Australische beleidsrente). Om die manier versterkt ze de belofte om het beleid nog een tijdje uiterst soepel te houden. Bovendien blijkt uit de praktijk het aantal effectieve obligatie-aankopen door de centrale bank lager is sinds het invoeren van die expliciete rentedoelstelling. De geloofwaardigheid van de RBA doet haar deel van het werk. Sommige centrale banken zoals de Bank of Japan gaan al een tijdje nog verder en plaatsen een expliciet plafond op langere looptijden (in casu 10j). Controle van de rentecurve is de waarschijnlijke volgende stap in het versoepelingsproces van de Fed. Een beslissing wordt waarschijnlijk over de zomer getild. Vanuit marktperspectief is de hamvraag of ze genoegen neemt met dat vooruitzicht op. Een volledige zomer zonder extra versoepeling, stel je voor! Vorige week kregen we al een voorproefje van het feit dat de (lange) Amerikaanse rentes ook kunnen stijgen. Het voorschot dat de Amerikaanse beurzen namen is indrukwekkend. De technologie-index Nasdaq flirtte gisteren voor het eerst de kaap van 10 000 punten. De dollar hangt al een tijdje in de touwen. De wisselmarkt oordeelt tegenwoordig in (relatieve) termen van extra monetaire/fiscale stimulus om de groei te ondersteunen. De VS liep in dat proces voorop, maar de rest van het peloton rukt op.
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal