Powell maakt markten niet echt blij

Het is kort door de bocht, maar als (aandelen)investeerder was je de voorbije jaren vaak positief gepositioneerd in de aanloop naar een beleidsbeslissing of andere belangrijke communicatie van de Fed. Zelfs al was er minder gunstig economisch nieuws (of gewoon wat onzekerheid); de Fed stond altijd klaar met een monetair duwtje in de rug. Dat zorgde bijna ‘automatisch’ voor een positieve marktimpuls. Vandaar de boutade dat slecht nieuws dikwijls goed nieuws was voor de markt. Die vlieger ging gisteren niet echt op. Fed-voorzitter Powell gaf zijn visie op de economie en bracht duidelijkheid in het debat over negatieve rentes. De futuresmarkten verdisconteerden recent immers dat de beleidsrente in 2021 onder de nulgrens zou duiken.

Powell bracht een boodschap over grote onzekerheid. Door de bruuske halt van de economie kan een initieel gebrek aan liquiditeit leiden tot insolvabiliteit. Het economisch weefsel kan voor lang ontregeld geraken en de werkloosheid dreigt hoog te blijven. Voor sommigen wordt een terugkeer naar de arbeidsmarkt mogelijk zeer moeilijk. Zo vermeldde hij een onderzoek dat uitwees dat 40% van de Amerikaanse gezinnen met een inkomen van minder dan $40 000 in maart een job verloor. De conclusie luidt dat de overheden nog meer middelen moeten inzetten om een langdurige ontwrichting van het economisch weefsel te voorkomen, ondanks de hoge kostprijs. Powell roept de politiek op om meer te doen. De Fed kan helpen met goedkope financiering.

Op het eerste gezicht valt ook deze speech in de categorie: ‘er is slecht nieuws, maar we gaan er iets aan doen’. Toch begreep de markt dat de boodschap deze keer van een andere orde is. We doen wat we kunnen, maar zelfs die grote ‘bail-out’ kan waarschijnlijk niet alle schade opvangen. De beurzen zakten dan ook verder weg na de weinig opbeurende boodschap van Powell.

Even een kleine zijsprong. Eens te meer valt op hoe de dynamiek tussen centrale banken en de fiscale overheid is veranderd. ‘Vroeger’ hielden fiscaal en monetair beleid elkaar wat in evenwicht. Als de fiscale overheid hard gas gaf, was het monetaire beleid dikwijls wat terughoudend. Dat paradigma is over boord gegooid. Nu zie je vooral pleidooien van centrale bankiers die de overheid oproepen om geld uit geven, waarbij zij garant staan voor een vlotte financiering. Christine Lagarde gaf dit signaal ook al meermaals. BoE-voorzitter Bailey zei gisteren in een interview zonder veel nuancering dat de Bank of England gereed staat om de uitgaven van de overheid te financieren. We weten niet of het ironisch bedoeld was, maar het moet wel gebeuren met respect voor de onafhankelijkheid en geloofwaardigheid van de centrale bank!

Tot slot nog even naar die beleidsrente. Powell was categoriek. De Fed heeft niet de intentie om die negatief te maken. Ze vindt dat de andere opties (aankopen, krediet- en liquiditeitsmaatregelen en ‘forward guidance’) goed werken. De Fed is niet overtuigd van de positieve kosten-batenanalyse van negatieve rentes. Het gaf de dollar een duwtje in de rug na een terugval eerder op de dag. Toch is het rentedebat, ondanks de duidelijke taal van Powell, misschien nog niet helemaal beslecht. Voor midden volgend jaar ziet de markt nog steeds een, zij het weliswaar zeer beperkte, kans op negatieve rentes. Waarom niet, het blijven uitzonderlijke en overspelbare tijden.