Marktlogica in coronatijden
Het was gisteren een interessante dag op de markten. Het relatief gewicht dat die markt gaf aan de nieuwsfeiten was op zijn minst opvallend. De EMU PMI’s waren zonder meer ‘dramatisch’. De Amerikaanse PMI was ‘gewoon’ heel slecht. De wekelijkse werkloosheidsaanvragen in de VS stegen opnieuw met meer dan 4.5 miljoen. Dat was verwacht, maar is daarom niet minder erg. Ondertussen verloren al meer dan 26 miljoen Amerikanen hun job. Aanvankelijk stoorde dat de markten niet. Op een bepaald ogenblik stonden de Amerikaanse beursindices meer dan 1.5% hoger. We zien het recent relatief positief sentiment in de eerste plaats als een uiting dat de markt vertrouwen heeft in de ‘bail-out’ capaciteit van de overheden. Of dat terecht is, is een andere zaak. Iets na de sluiting in Europa, leverden de indices in de VS plots hun winst in. Reden: een berichtje dat een geneesmiddel van een Amerikaanse farmaceutisch bedrijf (Gilead) niet de verhoopte resultaten opleverde in de strijd tegen het coronavirus. Dacht de markt nu echt dat er op korte termijn een min of meer afdoend medisch antwoord voor het coronavirus zou zijn?
De voorbije weken sneuvelden al meer “zekerheden” en dat geldt ook voor de klassieke reactiefuncties op de markten. Het blijft in een ‘klassieke/normale’ financiële crisis dikwijls onduidelijk wat al verdisconteerd is in de markt. Toch bepaal je je positionering als investeerder dan op basis van een of andere economische logica. Nu moet je de verwachtingen/inschattingen laten afhangen van een factor die volledig extern is aan de economie. De specialisten die met die externe factor bezig zijn hebben het al heel moeilijk om vooruit te kijken hoe dat proces zich zal ontwikkelen. Voor de markt is het nog een pak moelijker om daarmee om te gaan. Het blijft een beetje blind vliegen, zeker voor de markten waar de invloed van de centrale banken en/of overheden minder groot is. Op de rentemarkt hebben de centrale banken veel macht en is het iets gemakkelijker om je als investeerder een ‘geordend’ idee te vormen. Die visie kan dan uiteraard nog juist of verkeerd zijn. Voor andere markten is het nog een pak moeilijker om de impact van die externe factor via allerlei kanalen in te schatten.
De voorbije weken zagen de markten het glas dikwijls halfvol, waarschijnlijk minstens ten dele omdat ze zich optrokken aan de grote inspanningen van de fiscale en monetaire overheden. De intraday prijsbeweging van gisteren toont dat onverwachte berichtjes over die externe factor snel een bepaalde marktinterpretatie of positionering aan het wankelen kunnen brengen. In dit verband valt ons op dat de VIX volatiliteitsindex historisch gezien op een hoog niveau blijft.
Op zich is het niet ongewoon dat het even duurt voor de VIX terug daalt naar ‘normale niveaus’. Het is wel opvallend dat de VIX zich nog op dit hoge niveau bevindt ondanks dat de onderliggende beursindices, zeker in de VS, zich de voorbije weken toch al behoorlijk hersteld hebben. We zien het als een illustratie dat de markt toch beseft dat de visibiliteit naar de toekomst beperkt blijft en dat de externe factor nog voor onverwachte wendingen kan/gaat zorgen. Toch maar best een voldoende risicopremie inbouwen dus, ondanks alle (begrijpelijke) inspanningen van de (monetaire) overheden om die (kunstmatig) in te perken.