Risicorally op lemen voeten?
De Paasrally kreeg gisteren een eerste knauw. We waarschuwden eerder voor de lemen voeten van het risicoherstel aan fel verminderde volumes. De Europese beurzen verloren tot 4%, in de VS beperkte de daling zich tot -2%. De nieuwsstroom rond het coronavirus blijft hoofdzakelijk negatief. We staren ons niet blind op berichten van een doorstart van de Amerikaanse economie op 1 mei. President Trump is fan, maar wordt categoriek tegengesproken door de Amerikaanse Marc Van Ranst, Anthony Fauci. Lokale besturen geven aan dat ze de richtlijnen van de president naar eigen goeddunken zullen interpreteren en al dan niet implementeren. Vanuit Europese hoek staan plannen om de lockdownmaatregelen terug te rollen ook nog maar in hun kinderschoenen. Het is te vroeg om victorie te kraaien. Dat leert een kort overzicht van enkele ijkpunten van de voorbije dagen.
We beginnen bij de Amerikaanse grootbanken. Ze trapten het resultatenseizoen in mineur af, of wat dacht u? Vooral de forse toename van voorzieningen voor mogelijke (krediet)verliezen weegt op het resultaat. In de VS slaken bovendien meer en meer KMO’s de noodkreet. Het pas opgerichte overheidsfonds ($350 miljard) dat de loonlast van bedrijven voor 10 weken op zich neemt om ontslagen te beperken, is na enkele weken al volledig opgesoupeerd. Omwille van de gigantische vraag/nood zou de overheid het programma met $250 miljard willen uitbreiden. Voorlopig sneuvelt het voorstel op Capitol Hill, waar Democraten de nodige quid pro quo’s eisen. Ondertussen tonen Amerikaanse economische cijfers ongeziene dalingen. De kleinhandelsverkopen namen in maart een recordduik van 8.7% op maandbasis. Details toonden bijvoorbeeld harde klappen voor kledingwinkels (-50.5%) en restaurants en cafés (-26.5%). Industriële productiecijfers waren evenmin inspirerend: -5.4% m/m. Hou er bovendien rekening mee dat de volledige impact van de coronacrisis pas in de maand april zal duidelijk worden. De daling van de belangrijkste vertrouwensindicator voor de regio New York gaf gisteren een voorproefje van wat komen zal.
Het IMF bezorgde markten eerder een wrange amuse-gueule. De nieuwe groeivooruitzichten leken rechtstreeks uit de pen van Stephen King te komen. De globale 3% groeivoorspelling uit maart werd omgedraaid in een 3% krimp voor 2020. Alle alternatieve scenario’s zijn nog schrijnender. Een bijzonder interessante annex van het rapport betrof de verwachte evolutie van de overheidsfinanciën. Overheidstekorten van zo’n 10% van het BBP zullen de gemiddelde schuldgraad van de ontwikkelde economieën met meer dan 15% doen toenemen. Voor de VS betekent dat een schuldgraad van 131% van het BBP. Voor de euro zone houdt het IMF rekening met een toename van 84.1% tot 97.4%, meer dan de piek die bereikt werd in de nasleep van de Europese schuldencrisis (92.8% in 2014). Op nationaal niveau stijgen Spanje (113.4%), Frankrijk (115.4%) en Italië (155.5%) vlot boven dat gemiddelde uit. Samen met het mistroostige Eurogroepakkoord van vorige week donderdag verklaart die schuldexplosie waarom kredietrisicopremies t.o.v. Duitsland opnieuw in de lift zitten ondanks de dagelijkse aanwezigheid van de ECB om de obligatiekoersen te helpen stutten. Ze bieden ook een verklaring waarom de euro maar weinig veerkracht toonde tegen een zwakkere dollar de voorbije dagen.
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal