Over en uit voor de Duitse CDU?
Coup de théâtre of coup d’état? De Duitse politiek staat in rep en roer. Gisteren zorgde de deelstaat Thüringen voor een bedenkelijke primeur. Voor het eerst in naoorlogs Duitsland hielp een extreemrechtse partij, in casu Alternative für Deutschland (AfD), een regering in het zadel. Het einde van het cordon sanitaire schreeuwt de politieke goegemeente. De nationale regering houdt dit weekend alvast crisisberaad in Berlijn. Heeft de AfD haar tegenstanders strategisch in de val gelokt of gebaren de liberale FDP en christendemocratische CDU van krommenaas?
De regionale verkiezingen in Thüringen leverden eind oktober een uiterst verdeeld beeld op. Meer dan de helft van de kiezers steunde ofwel de extreemlinkse Die Linke (31%) ofwel het extreemrechtse AfD (23.5%). De centrumpartijen werden weggeblazen. Na de vorige regionale verkiezingen in 2014 zette de linkerflank de toen nog grootste partij CDU buitenspel door een coalitie tussen Die Linke, de sociaaldemocraten van de SPD en de groenen op poten te zetten, geleid door de leider van Die Linke, Ramelow. Omdat de CDU nog steeds medewerking weigert met Die Linke, gaf Ramelow eind vorig jaar al snel aan door te willen gaan met het rood-rood-groene triumviraat. Enige probleem: die coalitie beschikt slechts over 42 van de 90 beschikbare regionale parlementszetels. Bij het heropenen van het parlement stelde Ramelow zich dus kandidaat om een minderheidsregering op de been te brengen, terwijl het AfD een “onafhankelijke” kandidaat naar voren schoof (Kindervater). De eerste twee geheime stemrondes leverden voor geen van de kandidaten de nodige absolute meerderheid op. Ramelow sneuvelde op 43 en 44 stemmen, terwijl Kindervater op 25 en 22 uitkwam. De, christendemocraten van de CDU onthielden zich tot tweemaal toe (22 & 24). Bij de derde, tevens geheime, stemronde volstond een gewone meerderheid. Enter Thomas Kemmerich. Kemmerich is de partijleider van de liberale FDP, de kleinste in het regionale parlement (5 zetels) en stelde zich in de 3e ronde ook kandidaat. En dan gebeurt het onverwachte. De AfD laat zijn eigen kandidaat vallen en stemt in blok voor de liberale Kemmerich. De christendemocraten doen tegelijkertijd hetzelfde: 45 stemmen voor Kemmerich, 44 voor Ramelow en 1 onthouding. Struisvogelpolitiek van de regionale FDP en CDU of doordacht werk van de AfD? Die vraag houdt Duitsland in de ban.
De mogelijke gevolgen zijn hoe dan ook bijzonder groot. Niet zozeer op regionaal vlak – Kemmerich sluit een regering met AfD uit en de coalitie met CDU (26/90 zetels) is politiek onwerkbaar; nieuwe verkiezingen in Thüringen dus – maar wel op nationaal vlak. De CDU is het grootste slachtoffer. De Duitse traditiepartij krijgt de zwarte piet op het slechtste moment toegeschoven. De partij worstelt met een identiteitscrisis. Ze vindt geen opvolg(st)er voor politiek boegbeeld en zwaargewicht Angela Merkel. Kroonprinses Annegret Kramp-Karrenbauer won nipt de opvolgingsstrijd als partijleider, maar kreeg ondertussen stiefmoederlijk de post van Minister van Defensie. Niet meteen de zwaarste portefeuille dus voor AKK… De CDU wordt in één klap ook het zwakke broertje in de nationale coalitie met de nochtans lijdende SPD. De SPD bedong tijdens coalitiegesprekken in 2017 het recht om de regering in 2019 te evalueren en eventueel de stekker uit te trekken. Omwille van de duikvlucht in de opiniepeilingen zou dit gelijk gestaan hebben met politieke zelfmoord. De SPD ging eind vorig jaar dus willens nillens voort met de CDU. De coup in Thüringen wijzigt de verhoudingen. Van een verlies- naar een winsituatie. Het rood-rood-groene voorbeeld kopiëren op nationaal vlak was theoretisch al mogelijk na de vorige Bundestag verkiezingen. De regionale crisis in Thüringen moet in principe electorale winst opleveren. Bovendien hebben de nieuwe generatie SPD en Die Linke (splinterpartij) politici de strijdbijl begraven. De groenen kunnen op papier ook met de CDU in zee gaan, maar die partij leeft nu met het stigma van verrader des vaderlands. We wachten nu op de uitkomst van het crisisberaad in Berlijn dit weekend. Durft de SPD het verkiezingsrisico aan voor 21 oktober 2021? De kans dat het zwaartepunt in de volgende Duitse regering naar links verschuift, is hoe dan ook opnieuw toegenomen. Op termijn zet dat de deur om komaf te maken met de Schwarze Null verder open.
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal