Stilte voor de (centrale bank) storm…?
De markten dobberen voorlopig wat doelloos rond. De vakantie tempert de volumes, ook al omdat we in een periode met weinig (belangrijke) data zijn aanbeland. Toch is die inertie ook een vorm van gespannen afwachten. Zo is het aftellen naar de bekendmaking van de nieuwe Britse Eerste Minister en zijn eerste stappen om de gordiaanse brexit-knoop te ontwarren. Later vandaag wordt vrij algemeen verwacht dat Boris Johnson het roer van de Britse regering zal overnemen. Daarmee kan een nieuwe fase starten in de brexit-carrousel. We komen er later deze week op terug.
Wat de economische data betreft, zijn het PMI bedrijfsvertrouwen in de EMU (morgen) en het Ifo vertrouwen in Duitsland (donderdag) de eerstvolgende ijkpunten. Vrijdag krijgen we ook een eerste schatting van de Amerikaanse groei in het tweede kwartaal. Centrale banken laten wijzigingen in hun beleid natuurlijk niet afhangen van het allerlaatste economische rapport. Toch voel je dat deze data mede de druk bepalen die Draghi en Powell zullen voelen wanneer ze nu donderdag en volgende week woensdag beslissen over hun beleid. De geesten zijn ondertussen zo gerijpt dat de markt een versoepeling door de ECB en de Fed als een gegeven beschouwt. De vraag is vooral hoeveel en wanneer.
Van de ECB wordt verwacht dat ze het grondwerk legt voor een verlaging van de depositorente met 10 bp in september (tot 0.5%) en mogelijk ook de contouren schetst voor een herstart van het programma voor de aankoop van activa. ‘Vroeger’ zou zo’n belangrijke koerswijziging zo goed als zeker onderbouwd worden met nieuwe economische vooruitzichten en die krijgen we pas in september. Nu is het codewoord van de centrale bankiers echter dat ze de economie ‘preventief’ ondersteunen. Draghi heeft ook zijn reputatie om zo veel mogelijk te proberen om de markt voor te zijn. Die markten zijn zo goed als zeker van een renteverlaging in september en zien een kans van ongeveer 35% dat de ECB de rente deze week al verlaagt. Als de PMI’s en/of de IFO opnieuw zwak zijn, krijgt Draghi donderdag op de persconferentie zeker de vraag waarom hij zo lang wacht. Die mogelijke druk voel je ondertussen ook al in EUR/USD. Investeerders willen even niet ‘long euro’ staan om donderdag niet op het verkeerde been te worden gezet door zo’n eventuele preventieve actie van Draghi. Een onverwachte ECB renteverlaging zou in de markt zeker sporen nalaten, maar ook als de ECB het beleid onveranderd laat zullen een aantal partijen die voorgelopen zijn hun positie moeten bijstellen. Het zou ons verbazen als alles donderdag op de markt rimpelloos zou verlopen.
Naast de ECB hangt ook de schaduw van de Fed-vergadering van volgende week over de markten. De laatste commentaren van de Fed-gouverneurs voor verplichte ‘stilteperiode’ eind vorige week suggereerden grote verdeeldheid binnen de Fed. Sommigen zien nog geen reden tot actie terwijl anderen sterk pleiten voor een preventieve verlaging met 50 bp. De markt geeft het Salomonsoordeel van een 25 bp verlaging de grootste kans. Ook hier zal de groei in het tweede kwartaal door beide kampen echter als munitie worden gebruikt om hun case te staven. In geval van zwak cijfer zal ook Powell scherpe vragen krijgen als de Fed de rente niet met 50 bp verlaagt. De Fed is uiteraard onafhankelijk maar ook president Trump heeft zich opnieuw in het debat gemengd en voert de druk op. Gisteren herhaalde hij nog maar eens dat de Fed de economie onnodig afremt en hij zal de schuld voor een eventueel zwakke groei zeker in de schoenen van Powell schuiven. Overigens, omwille van een aantal technische redenen wordt die Amerikaanse KW2 groei relatief zwak verwacht (1.8% van 3.1%). Ook hier kan er best een aanleiding komen voor de markten om hun verwachtingen naar volgende week toe alsnog bij te stellen. Na de ECB heeft ook de Fed-vergadering zeker potentieel om de vakantierust (grondig) te verstoren.