VS jaagt olieprijs voorbij technische niveaus
Een tweetal weken geleden kaartten we de adempauze van olie aan. De prijs van een vat ruwe Brentolie schommelde toen al enkele dagen rond $72. Die pauze hield zowel vanuit een technisch (weerstand rond de 62% retracement) als een fundamenteel perspectief steek. Olie noteerde aan eerder ‘groeineutrale’ prijsniveaus, tussen de $85 van begin oktober vorig jaar en het dieptepunt (eind december) kortbij $50. De eerste bedrijfsresultaten en de economische cijferreeksen waren sindsdien te gemengd voor directionele positionering. Het vergde een Amerikaanse actie om olie opnieuw richting te geven.
De VS lanceerde vorig jaar een gedeeltelijke Iraanse olieboycot nadat het uit het nucleair akkoord met Iran stapte. Ze sanctioneerde ieder land dat Iraanse olie importeerde, maar kende wel een vrijstelling toe voor acht belangrijke importeurs (zoals China, India en Zuid-Korea). De “geste” kwam er omwille van de vrees voor een forse opwaartse prijsdruk door het opdrogen van de Iraanse toevoer. De vrijstellingen gelden voor een periode van zes maanden en lopen op 2 mei af. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Mike Pompeo, kondigde gisteren evenwel geen verlenging van die vrijstellingen aan. De Iraanse olieboycot is nu compleet. De VS voert de druk op Iran op door het land te raken waar het pijn doet. Met de financiële drooglegging probeert de VS het vermeende Iraanse nucleair programma te dwarsbomen. Het Iraanse antwoord bleef niet lang uit: het land dreigt met de sluiting van de Straat van Hormuz. Dat is een zeestraat ten zuiden van Iran en ten noorden van de Verenigde Arabische Emiraten. Ze vervult een uiterst belangrijke rol in het olietransport waarvan ook topproducent Saudi-Arabië gebruikmaakt. De gevolgen kunnen m.a.w. groot zijn. Nochtans rekent de VS wel deels op haar Arabische bondgenoot om binnenkort het Iraanse gat op te vullen.
De belangrijkste olieproducenten (OPEC+) houden maandelijks een ontmoeting. Vorig jaar smeedden de leden nog een akkoord rond een productiebeperking. Die moest de prijs stutten na de brute daling in het laatste kwartaal van 2018 en loopt in principe tot juni 2019. Allicht beslist OPEC+ dan pas: het behoud van de beperkingen of de oliekraan terug opendraaien? In theorie is de gecombineerde vrije productiecapaciteit ruim voldoende om het Iraanse tekort op te vangen. Ook de VS, inmiddels uitgegroeid tot de belangrijkste producent ter wereld, kan in principe een versnelling hoger schakelen.
Maar de markt is daar niet zo van overtuigd. De prijs voor een vat ruwe Brentolie sprong zo’n 3% hoger op het nieuws en breidt de winsten vandaag verder uit tot $74.50. De technische weerstand ($72) sneuvelt voorlopig maar we waarschuwen toch voor overhaaste conclusies. Op korte termijn profiteert olie wellicht van (de vrees voor) een aanbodschok. Ook een constructief sentiment (het resultatenseizoen draait deze week op volle toeren) kan de prijs verder ondersteunen richting de eerstvolgende belangrijke weerstand rond $76/vat. Op langere termijn houden we vast aan een neerwaarts traject voor het zwarte goud. De visie is geïnspireerd op een stijging van het aanbod (VS, OPEC+) in een context van een gestaag afkalvende wereldeconomie.
Figuur - Ruwe Brentolie (prijs/vat): Iraanse totale olieboycot duwt prijs voorbij $72-weerstandsniveau
