Fed, ECB en BoE staan voor belangrijkste beslissingen van het jaar
Neemt ieder op zijn eigen tempo de volgende stap naar beleidsnormalisatie?
Save the best for last. De laatste betekenisvolle handelsweek voor de traditionele luwte rond kerst en nieuw belooft spektakel op te leveren. Beleidsvergaderingen in de VS (woensdag), Europa en het VK (donderdag) kunnen elk hun plekje in de geschiedenisboeken verdienen. We schetsen kort wat op het spel staat.
De Britse centrale bank (BoE) kwam in augustus als eerste tot het besef dat het monetaire beleid in de toekomst geënt moet worden op inflatie bestrijden ipv groei ondersteunen. De netto-aankopen van overheidsobligaties doofden ondertussen uit en gouverneur Bailey flirtte in november al met een eerste renteverhoging. Uiteindelijk kwam die er (nog) niet omdat de Britse centrale bank extra bewijs wou dat de arbeidsmarkt het einde van de Covid-steunmaatregelen goed verwerkte. De arbeidsmarktrapporten van september en oktober (vanochtend) gaven hun zegen aan de rente lift-off, maar… Hoeveel belang hecht de BoE aan de omikronvariant en de economische onzekerheid die ermee gepaard gaat? De markt is na november in dubio. Toch trekken we voorzichtig de kaart van de renteverhoging. Britse inflatiecijfers kunnen morgen doorslaggevend zijn. Het stijgingspotentieel van het pond reikt vermoedelijk niet verder dan de YTD dieptepunten in EUR/GBP rond 0.84.
Anderhalve maand na de BoE veranderde ook de Amerikaanse centrale bank het geweer van schouder. Ze kondigde de afbouw van de netto obligatie-aankopen aan. Sinds november koopt de Fed $15 miljard/maand minder wat het $120 miljard/maand QE-programma theoretisch beëindigt midden volgend jaar. Sindsdien raakte de normalisatiedrang van de Fed in een stroomversnelling. Voorzitter Powell verwijst het concept van “tijdelijk” hoge inflatie naar de vuilbak, geeft meer gewicht aan opwaartse inflatierisico’s en wil de afbouw van de obligatie-aankopen versnellen. Aan $30 miljard/maand heeft de Fed eind maart al de handen vrij om de beleidsrente te verhogen. De nieuwe beleidsrentevoorspellingen zullen een pak agressiever zijn dan in september. Vinden we daarin signalen terug dat de Fed bereid is om op korte tijd het nodige werk te doen of smeert ze de renteverhogingen uit zoals in een traditionele rentecyclus? In principe speelt de Fed-vergadering in de kaart van de dollar, al zal de uitkomst van de ECB de reikwijdte bepalen.
Die Europese centrale bank hanteerde tot nu toe de struisvogelpolitiek wat betreft de versnellende inflatie. Toch nadert de dag des oordeels. Het uitzonderlijke Pandemic Emergency Purchase Programme (voorlopig €60 miljard/maand) loopt af eind maart 2022 en die datum is finaal. De markt wil zo snel mogelijk duidelijkheid over de monetaire koers tijdens de rest van 2022. De zwakke euro, risico’s op vlak van financiële stabiliteit en de jaarlijkse loononderhandelingen suggereren naast de recordhoge inflatie dat de ECB het gaspedaal beter lost. De 2022-inflatieprognose zal een pak boven 2% liggen tov 1.7% in september. Het oude activa-aankoopprogramma (APP; €20 miljard/maand) heeft voorlopig geen einddatum. Meer APP om het gemis van PEPP op te vangen blijft (vanuit een marktoogpunt) best beperkt in zowel bedrag als tijd. Om eindelijk een bodem te leggen onder de euro, binden Lagarde en co zich beter niet tot eind 2022.