Vroege Kerst in 2019
Geen Italiaanse flair, maar Franse statigheid, geen doorspekt maar opvallend keurig Engels. Christine Lagarde ving gisteren haar debuut als ECB-voorzitster aan. Het was een retorische twist na 8 jaar Mario Draghi. Maar voorlopig blijft het daar ook bij.
Lagarde liet tijdens haar debuut immers alles bij het oude. Ze sloeg wel een iets optimistischere toon aan. Lagarde stelt signalen van stabilisatie vast. De ECB schat de risico’s nog steeds overwegend negatief in, máár die zijn minder uitdrukkelijk geworden. Het is meteen de enige vermeldenswaardige wijziging aan het beleidscommuniqué. De nieuwe prognoses stellen economische groei beneden trend en inflatie onder de ECB-doelstelling van 2% over de beleidshorizon voorop. Over de herziening van het beleid wilde de Française niet veel kwijt. Die oefening loopt nog tot eind 2020 en behelst onder meer een grondige evaluatie van de beleidsmiddelen. Ze verdient wel een pluim voor de uitbreiding van het monetaire dierenrijk: welkom aan de uil. De uil streeft volgens Lagarde naar consensus en meet zich geen uitgesproken (‘dovish’ of ‘hawkish’) visie aan. Helaas leverde dat voor de aan het scherm gekluisterde analist weinig vuurwerk op. Gelukkig kunnen we nog altijd rekenen op Trump.
Aan het eind van Lagarde’s persconferentie hintte de Amerikaanse president op – en gaf hij even later zijn fiat voor – een nakend akkoord tussen de VS en China. De geplande tariefverhoging (nu zondag) ligt niet langer op tafel. De VS overweegt bovendien om de bestaande tarieven te halveren in ruil voor meer Chinese aankopen van Amerikaanse agrarische producten en maatregelen ter bescherming van intellectuele eigendom. De officiële mededeling volgt later vandaag, maar de markt koos gisteren al voor de vlucht vooruit. Amerikaanse beurzen zetten nieuwe records neer, rentes van “veilige” staatsobligaties stegen tot 10 bpn (VS). Handel is voor EUR/USD vaak ambigu. Recent profiteerde vooral de dollar van constructieve signalen in de handelssaga. Dat was ook gisteren het geval. Maar het muntpaar zette dankzij de Britse kiezer een forse eindspurt in …
De stemhokjes in het VK sloten gisteren om 23u de deuren. Onmiddellijk volgden de eerste exitpolls. Die wezen op een meerderheid voor Johnson en zijn Conservatieve Partij. De resultaten zijn duidelijk: de Tories behalen meer dan 360 van de 650 zetels, de grootste meerderheid sinds Thatcher in 1987. Oppositiepartij Labour krijgt een pak rammel: ongeveer 200 zitjes. Het waren de laatste verkiezingen voor huidig partijleider Corbyn. De overweldigende winst voor Johnson betekent dat brexit op 31 januari 2020 zo goed als zeker is. Het puntrisico van een chaotisch vertrek verdwijnt minstens voor even van de radar. Het pond reageerde extatisch: EUR/GBP gleed uit richting 0.83, het zwakste (sterkste voor het pond) niveau sinds het brexitreferendum midden 2016! De euro profiteerde mee tegenover de dollar. EUR/USD test(te) het 1.118-weerstandsniveau. Duitse rentes breien een vervolg aan de stijging van gisteren.
Het (tijdelijk) verdwijnen van twee belangrijke puntrisico’s is een verademing voor de markt. Maar we bevinden ons nu op een scharniermoment. Wil de huidige opluchtingsrally op hetzelfde elan doorgaan, is meer dan ooit bevestiging door de economische data nodig, vooral in Europa. Het eerstvolgende ijkpunt in dat verband is het PMI-bedrijfsvertrouwen in de eurozone volgende week. Dat Lagarde’s visie van stabilisatie de juiste mag zijn …